Het afgelopen weekeind hebben wij genoten van een fantastisch endurance event dat door de HARC is georganiseerd. Deze keer waren de omstandigheden op z’n zachtst gezegd uitdagend, maar dat mocht de pret niet drukken. En dan komen de beste rijders boven drijven zeggen ze altijd. Met een cabrio kwam ik in elk geval niet boven drijven, maar werd ik wel drijfnat.
Het was daarnaast een heel bijzonder weekend. Niet omdat wij met 4 Mazda MX5’s in dezelfde pitbox stonden, maar wel omdat alle 4 de MX5’en werden bereden door een combinatie van vader en zoon. Hoe uniek is dat. En dan te bedenken dat het leeftijdsverschil tussen de jongste en de oudste van deze 4 vader-zoon koppels bijna 60 jaar was. Zo kunnen wij wel stellen dat de historische autosport generaties verbindt.
Terug naar het geweld op de baan! Na de rollende start ging het veld van bijna 30 deelnemers van start. Het blijft bijzonder zoveel bijzondere en historische auto’s bij elkaar, naast elkaar en soms bijna tegen elkaar te zien en horen rijden. Een Ford Mustang, een Jaguar E-Type en een stel prachtige Mini Coopers om er maar een paar te noemen. Dit jaar streden wij in 4 klassen waaronder een klasse specifiek voor de auto’s die normaal gesproken aan het NK HARC 82-90 deelnemen. Leuk om nog een laatste keer dit kalenderjaar met onze klas(se)genoten te mogen strijden.
En ook weer geleerd dat endurance echt een ander spelletje is. Door de extreme en wisselende weersomstandigheden was het vooral een kwestie van op de baan blijven zo bleek al in de eerste ronden toen links en rechts iets te overenthousiaste deelnemers eraf gleden. Gelukkig konden ze hun weg zonder al teveel schade aan hun prachtige bolides weer vervolgen.
Endurance racen is ook een team effort waarbij je met elkaar moet zorgen voor een soepele en snelle pitstop. Zonder de moderne communicatie gewoon in de stromende regen kijken naar de ouderwetse pitborden en dan zien wanneer je binnen moet komen. Kijk, dat vind ik nou ook de charme van de historische autosport.
Nadat zo’n driekwart van de race afstand was afgelegd begon het langzamerhand te schemeren wat de sfeer nog ‘spannender’ maakte. Lampen flitsten en rijders moesten extra goed opletten op niet alsnog van de baan te raken. Na 250 kilometers kon de balans worden opgemaakt en konden de ervaringen worden uitgewisseld. Prachtig om te zien hoe de vaders en zonen samen over hun gemeenschappelijke passie aan het napraten waren.
In de pitbox van de HARC vond uiteindelijk de prijsuitreiking plaats. Veel vrolijke en trotse gezichten! In onze klasse wonnen uiteindelijk vader en zoon Boezaart. Maar voor mij persoonlijk was het ook een speciale dag. Mijn zoon Daan van 15 jaar had in de week voor het event zijn EU licentie gehaald en kreeg dit weekend meteen zijn vuurdoop. Na een stint van 50 minuten kwam hij toch enigszins teleurgesteld uit de auto. Wat hij had nog heel graag veel langer willen doorrijden. Dat doen wij dan maar weer als wij gaan trainen voor het nieuwe seizoen!
Jeroen Eijsten
Klasse Coördinator Hankook NK HARC 82-90
.png)
