Jeroen Eijsten doet verslag van zijn belevenissen tijdens de Vrij Rijden Dag op Assen.
Als de wekker voor 06.00 uur ’s morgens gaat, is dat voor mij midden in de nacht. Voor het Vrij Rijden op Assen ging de wekker zaterdag ochtend om 05.00 uur. Verwend met al het mooie weer van de afgelopen weken, was de weersverwachting voor Assen toch een beetje teleurstellend; buien, wind en niet zomers warm. Je moet wat over hebben voor je hobby.
Na aankomst op Assen was het vroege opstaan alweer lang vergeten. Tijdens de keuring even bijpraten met de collega’s van de HARC en de rijders uit ons NK HARC 82-90. Ondanks de soms lange reisafstand en het weer was er toch weer een hele delegatie aanwezig. Deze keer vooral met BMW’s. Volgende keer hoop ik weer op meer MX5’en.
De eerste sessie was het droog en stond in het teken van de hernieuwde kennismaking met Circuit Assen. Ik had er lang niet meer gereden en moest weer even wennen aan dit hele specifieke circuit. Na de data te hebben uitgelezen en de verbeterpunten te hebben benoemd, was het alweer tijd voor sessie twee. Maar helaas begon het te spetteren en konden wij weer opnieuw beginnen. Half droog, half nat betekent namelijk de grote ‘alles in anders’ show.
Dit keer deelden wij onze pitbox met twee wel zeer ervaren rallyrijders. Aan de filmpjes te zien, waren het zelfs ware drift koningen die prachtige verhalen konden vertellen over de avonturen met hun Opel Manta (wie kent ‘m nog?) en ontmoeten met de rally coryfeeën van weleer. Heel leuk om eens lekker bij te praten over de rallysport in de jaren ’80 en ’90 en natuurlijk meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat tips voor een natte baan te krijgen. Kijk, dit is nou zo leuk aan het rijden bij de HARC. Dat je met gelijkgestemden eindeloos kunt kletsen over je gezamenlijk passie.
De derde sessie waren wederom andere omstandigheden. Deze keer begonnen wij redelijk droog, maar ging het steeds harder regenen. Lastig, maar wel leuk om te oefenen en te kijken of wij de rally tips in praktijk konden brengen. De laatste sessie was echt drijfnat. Zo’n cabrio is meestal een voordeel, maar dit keer vond het water toch zijn weg naar binnen in de auto. ‘Dan moet je maar harder rijden…” was de feedback van onze engineer. Helaas werd het zicht ook steeds slechter waardoor rempunten af en toe op de gok moesten worden gezocht.
Ondanks de wisselende omstandigheden en het vroege opstaan was het weer een geslaagde dag. Na de terugreis thuis met een glaasje wijn de filmpjes nog even bekeken zodat de rest van het gezin ook nog even kon meegenieten van onze avonturen. Nu genieten van een hopelijk warme zomervakantie en dan zie en spreek ik jullie weer na de zomer. Met een beetje geluk mogen wij dan weer echt gaan racen.
De foto's van Rudolf Dieben staan in dit album.
.png)
