Afgelopen zondag was het voor velen van ons de eerste keer dat wij op het vernieuwde circuit van Zandvoort hebben gereden. Eerlijk gezegd heb ik de avond ervoor toch wat onrustiger geslapen dan normaal door alle verhalen over de nieuwe kombochten. De heftige crash van een dag ervoor hielp niet mee voor een goede nachtrust.
Zondag startte de dag vroeg met Vrij Rijden. Ik ben heel blij dat er zoveel rijders vanuit ‘onze’. NK HARC 82-90 groep hebben meegereden. Het was een feest van herkenning met zoveel Mazda’s en top dat wij met alle Mazda’s bij elkaar stonden in de nieuwe pitboxen. Steef ontzettend bedankt voor jouw initiatief om met elkaar te zorgen voor een hapje en een drankje. Top!
Helaas waren de omstandigheden in de ochtend nog niet optimaal waardoor snelle tijden niet mogelijk waren. Persoonlijk vind ik de kombocht in de Hugenholtz echt een belevenis. Zoveel lijnen mogelijk en dat gevoel in je onderbuik als je vol gas door de kom gaat. De achtbaan in de Efteling is er niets bij. De Luyendyk was voor de Mazda’s al volgas dus daar was het verschil niet zo groot. Groot compliment aan de bouwers van het vernieuwde circuit. De kombochten, de uitloopstroken en het nieuwe asfalt zijn echt een verbetering.
Na een uitgebreide briefing konden wij ons klaar maken voor de kwalificatie. De uitdaging bij een endurance wedstrijd met verschillende klassen is het vinden van een gat om een snelle ronde te kunnen rijden. De Mazda’s zijn traditiegetrouw snel in de bocht, dus dan moet je goed ‘mikken’ in de kwalificatie. Aan te tijden te zien is het nieuwe circuit echt sneller geworden en ik denk dat wij tijdens het seizoen nog veel snellere tijden gaan zien.
De race heb ik samen met Michael van der Heijden gereden. Michael is een zeer ervaren en supersnelle rijder dus voor mij een prachtige benchmark. Het gat is nog steeds een paar seconden dus werk aan de winkel voor mij. Ik ben nog steeds verbaasd dat autosport ook zo’n mentale sport is en dat je echt lef moet hebben om de grens op te zoeken.
Direct na de kwalificatie opstellen voor de wedstrijd. Helaas zag ik bij de start geen vlaggen of wat dan ook, dus de start was slecht. Meteen een aantal Mazda’s en BMW links en rechts voorbij. Daar ging de mooie startpositie. Gelukkig kon ik in de race meteen een goed tempo rijden liep ik in op de BMW’s en Mazda’s, Het gevolg was een aantal leuke gevechten en opnieuw ontdekken waar de inhaalmogelijkheden zijn. Na een uur genieten de geplande pitstop en het stuur overgegeven aan Michael. Die liet meteen zien uit het echte racehout te zijn gesneden met snelle tijden. Uiteindelijk met een 17e plaats overall en 9e in de klasse als resultaat.
Naast een fantastische race heb ik vooral genoten van de sfeer. Het is ontzettend leuk dat iedereen zo toegankelijk is en altijd open staat voor een gesprek(je) over onze passie. Of je nu een Porsche, Mustang, Mazda of Volvo rijdt maakt helemaal niet uit. Dat maakt mij nog enthousiaster over het potentieel van de NK HARC 82-90 en ik zie er dan ook naar uit om samen met andere rijders en geïnteresseerden ons startveld gestaag te laten groeien.
Jeroen Eijsten, Klasse coördinator NK HARC 82-90 – foto’s Arjen Schippers
.png)
