Een clubrace sfeertje, dat vat de TKH Historic Zandvoort Trophy editie 2021 goed samen. Eigenlijk heel goed vergelijkbaar met 1978 toen de HARC voor het eerst een eigen race-evenement organiseerde. Gewoon lekker racen met oude auto’s, met een laag gehalte aan onbetaalbare en/of splinternieuw gebouwde “historische” racewagens. Publiek mocht er niet in, het ging puur om de pret van het racen. Met drie klassen werd op de zaterdag een compact programma afgewerkt.
Een clubrace sfeertje, dat vat de TKH Historic Zandvoort Trophy editie 2021 goed samen. Eigenlijk heel goed vergelijkbaar met 1978 toen de HARC voor het eerst een eigen race-evenement organiseerde. Gewoon lekker racen met oude auto’s, met een laag gehalte aan onbetaalbare en/of splinternieuw gebouwde “historische” racewagens. Publiek mocht er niet in, het ging puur om de pret van het racen. Met drie klassen werd op de zaterdag een compact programma afgewerkt.
De oudste en de jongste auto van het evenement waren te vinden in één en dezelfde race, namelijk de MG Competitions Holland. Het is gebruikelijk dat er in deze klasse, die normaal samen met de Triumph Competitions rijdt, andere Britse merken te gast zijn. Deze keer kregen de klassieke roadsters uit Abingdon - met een drietal MGA’s (1958-1962) als oudst gedienden - gezelschap van een Lotus Elise (1996). Wat heeft die te zoeken bij de HARC?! Nou, de Lotus Elise is ook alweer 25 jaar oud. Ter vergelijk: tijdens de eerste HZT in 1978 waren de jongste deelnemende auto’s van bouwjaar 1960, destijds dus 18 jaar…. En als je die Lotus te jong vindt, wat dan te denken van de coureur:? Hij heet Theo Visser en is nog maar 14! Als zoon van Healey-racer Cor Visser is hij opgegroeid tussen de racewagens. Van jongs af aan heeft hij gekart, met veel succes, en in februari van dit jaar behaalde hij zijn racelicentie. In de aanloop naar het racedebuut vertoonde de Lotus nog wat kinderziekten, maar op deze zaterdag was deze kart voor de openbare weg er helemaal klaar voor. In de glibberige kwalificatie moest Theo nog de ervaren MG rijders Melle van der Wal en Kees Rozema voor laten gaan, maar in de beide races was Visser jr. met zijn kart voor de openbare weg niet te kloppen. Gedurende twee keer 40 minuten reed hij foutloos en toonde ook de Lotus zich probleemloos. In de MG-gelederen werd er ondertussen flink geknokt. Kees Rozema is nog steeds de te kloppen man in zijn MGA. In de eerste race wist hij de achterstand op de Lotus na 20 ronden beperkt te houden tot 4,4 seconden. Als derde overall eindigde Melle van der Wal (MGB), terwijl Stefan Rozema (B) als derde MG rijder werd afgevlagd. In de tweede race wist Kees Rozema maar 17 rondjes vol te maken. Dat gaf de winst bij de MG’s aan Melle van der Wal, voor Stefan Rozema en Albert van der Wal (MGB).
Het Hankook NK HARC 82-90 mocht zich verheugen in een mooi veld met ruim 30 inschrijvingen. Regerend kampioen Pieter Bikker pakte op de gladde baan de pole in 2:08.138. Daarmee was hij 0,023 seconde sneller dan Bjorn Hees, terwijl Ko Koppejan slechts 0,139 seconde toegaf. Op papier hadden Hees (BMW M3) en Koppejan (Mercedes 190E 23-16) de betere uitgangspositie, want zij beschikken over aanzienlijk meer pk’s in hun volledige Groep A bolides. Dankzij een zonnetje was de baan voor de eerste race droog en inderdaad moest Bikker deze twee mannen laten gaan. Hees finishte ruim vier seconden voor Koppejan, maar het was de Benz-coureur die de winst kreeg toegekend omdat Hees in de opwarmronde een aantal proefstarts had gemaakt. Bij de Mazda’s was er een mooie strijd tussen het trio Plichta, Boezaart en Koh, die David Koh uiteindelijk in zijn voordeel wist te beslechten. De Groep N klasse was voor Don Wolfrat, die na een moeizame start het grootste deel van de race nodig had om Michel Groen te achterhalen en passeren.
Race 2 stond gepland direct na de lunch en dat werd een zestal rijders noodlottig. Zij tafelden te lang en kwamen te laat bij de voorstart. De wedstrijdleiding was onverbiddelijk: ze mochten achteraan het veld aansluiten. Onder de laatkomers waren de twee mannen van de eerste startrij, Hees en Koppejan. Pieter Bikker zag zijn kans schoon en ging er vanaf wat nu de eerste startplaats was als een raket vandoor. Hees en Koppejan moesten 25 man voorbij en toen dat gelukt was, was de racetijd op en had Bikker nog 10 seconden voorsprong! Bij de Mazda’s was er weer leuke strijd, maar David Koh had daar geen last van, hij finishte deze keer ruim voor Plichta en Boezaart. Donovan Wolfrat (BMW 325i) was weer de winnaar in de Groep N, voor Marcel Stroetenga en Piet Molenaar.
Race 3 dan, de afsluiter van de dag, en het was weer nat! Het was zelfs zo nat, dat de wedstrijd onderbroken moest worden voor een dweilpauze. Bjorn Hees liet zich deze keer de kaas niet van het brood eten, hij won beide heats en pakte dus ook de totaaloverwinning. Pieter Bikker werd tweede en Ko Koppejan derde. Bij de Mazda’s ging de winst naar de équipe Eijsten-Kramers (reden zij elk 4 ronden? Wij weten het niet) voor Yannick Rehorst en David Koh. In de groep N was Michel Groen de beste regenrijder, voor Wolfrat en Molenaar.
Het Reco NK GTTC telt normaal veel buitenlandse deelnemers. Gezien de restricties zat dat er nu niet in. Geholpen door een aantal zuiderburen die de reis toch gemaakt hadden, stond er alsnog een mooi veld. In de natte kwalificatie was het Hans de Graaf die zijn Porsche naar de eerste startplaats stuurde, voor Jeroen Feijten die maximaal gebruik maakte van de tractie van zijn kleine Simca op het natte asfalt. De race werd verreden op een opdrogende baan en regenbanden waren daarvoor de verkeerde keuze. Jammer voor De Graaf, die na twee rondjes de kop moest afgeven aan Freddy van Sprundel in zijn Ford Escort RS 1600. Er ontstond een mooi gevecht tussen Van Sprundel, Jan Willem Oosterhagen (Escort RS 2000) en Gerd Rijper (Porsche Carrera RS), maar het was oude rot Ad van der Kroft die iedereen uitlachte en met zijn Morgan +8 de winst pakte. Feijten werd zesde algemeen en was niet te kloppen in de kleine klasse, Ruben de Bruijn (B-Kadett) gaf de Opel concurrentie het nakijken en snelste BMW rijder was NK GTTC debutant Paul Sieljes die een fraaie 2002 aan zijn niet onaanzienlijke race-CV kan toevoegen.
In de tweede race liet Hans de Graaf er geen gras over groeien, hij nam de kop om die niet meer af te staan. Daarachter waren de ontwikkelingen verrassend te noemen, want toen de Porsche Carrera na 13 ronden was afgevlagd duurde het bijna een minuut voordat nummer twee aankwam, en dat was…… Ruben de Bruijn in zijn voor GTTC-begrippen toch wel bejaarde B-Kadettje. Jeroen Feijten mocht op de derde trede van het (helaas virtuele) podium plaatsnemen. Daarna kwam pas de eerste Escort, die van Freddy van Sprundel, die als vierde geklasseerd werd.
Foto's: Arjen Schippers. Klik hier voor het Flickr-album
Kijk voor alle uitslagen op www.raceresults.nu.
.png)
